zoeken

Ik heb de kans gehad om even stil te staan

Kop -Nakken

Een zinvolle zomer

"Voor de zomervakantie van het jaar 2015 was het rennen en vliegen om alle ballen in de lucht te houden. Ik had behoefte om stil te staan, evalueren en plannen maken, maar nam daar geen tijd voor om het werk maar gedaan te krijgen. Dat begon te frustreren. Net voor de zomervakantie voelde ik me moe en had klachten die ik normaal nooit heb, zoals rug- en hoofdpijn. Ik ben gewoon moe en aan vakantie toe, dacht ik. Maar toen het eindelijk zover was en ik wilde bijkomen, trok m'n lichaam aan de bel. Ik voelde de fysieke spanning in mijn lijf. Er moest duidelijk wat gebeuren. Na de vakantie, ik dacht redelijk uitgerust, ben ik weer aan het werk gegaan. Wel heb ik toen direct mijn leidinggevende gemeld dat ik in mijn vakantie onvoldoende was opgeladen. We spraken af dat ik zo nu en dan thuis zou werken. Dat gaf wat meer rust, maar desondanks knapte ik niet op. Ik had een kort lontje en was snel emotioneel. Een paar weken na de vakantie viel ik uiteindelijk uit."

Is dit nu het dertigersdilemma?

"Ik probeerde te herstellen door veel te wandelen en te sporten. Ook heb ik sessies bij een praktijk voor welzijnsontwikkeling gevolgd om door lichaamsmassage te ontspannen en zo beter in contact te komen met mijn gevoel.”

"Het was duidelijk dat ik het een en ander uit te zoeken had. Ik vroeg me ondermeer af of ik nu in het beroemde dertigersdilemma was beland. In gesprekken met een bedrijfsmaatschappelijk werker van de hogeschool ben ik goed bij mezelf te rade gegaan. Alle dilemma’s heb ik op een rij gezet, wat wil ik en doe ik wat ik wil? De conclusie: ik legde de lat erg hoog voor mezelf, maar ook in de dienstverlening naar anderen. Ik ben mijzelf en mijn doelen kwijtgeraakt, met gevolg dat ik vooral reactief werkte. Op die manier werd ik geleefd."

"Hoe kon me dat nou allemaal overkomen? Achteraf gezien heel logisch eigenlijk. Mijn functie was veranderd. Van ondersteuner ben ik een aantal jaar geleden teamleider van de ondersteuners geworden. Het team groeide vrij snel van aanvankelijk één collega, naar al spoedig vijf. En al die collega's wilde ik goed faciliteren, dat zat nu eenmaal in mijn ondersteuners- en controlebloed. In plaats van dingen uit handen te geven en te coachen, deed ik het vaak even snel zelf. Dat leek me efficiënt en ik was het gewend, maar dat werkte natuurlijk niet meer. Het roer moest duidelijk om." 

Ik ben anders gaan werken

"Toen ik weer redelijk hersteld was van mijn overspannenheid, ben ik een teamplan gaan schrijven. Met een toekomstvisie en omschrijving van taken en rollen. Mijn arts raadde het me af, omdat ik nog niet volledig hersteld was. Het leek hem te belastend voor me. Maar ik zag het als dé manier om weer doel, richting en daarmee greep op mijn werk te krijgen. Mijn vervanger was mijn sparringpartner bij het schrijven van het plan, dat was erg prettig."

"Ik heb van vele ervaringsdeskundigen gehoord dat je, na overspannen te zijn geweest, nooit meer de oude wordt. Nou, prima, dat hoeft ook niet. Het was voor mij een noodzakelijke en misschien wel onafwendbare bezinningsperiode. Het heeft me gedwongen helderheid te scheppen en daarnaar te handelen. En dat is gelukt. Vanuit Windesheim kreeg ik begeleiding van een coach en werd ik gefaciliteerd om deze ontwikkeling door te maken. Ik heb voor mezelf een aantal heldere pijlers in mijn werk geformuleerd. En daar heb ik mij de eerste jaren op gericht. Dat gaf mij rust en het team ook. Ik ben erdoor gegroeid in mijn werk en het team draaide er steeds beter door. Mijn belangrijkste werkdoel was een goede coach en adviseur te worden. En dat is gelukt! Sinds april 2018  heb ik voor mezelf de keuze gemaakt om de leidinggevende rol af te stoten en over te stappen naar de functie als adviseur / programmacoördinator. Een nieuwe uitdaging waar mijn talenten en expertise veel beter tot hun recht komen. En ook dat geeft rust en plezier!"

"De thema’s waarover ik tijdens de overspannen periode struikelde (het niet kunnen loslaten & mezelf op de 2e plek zetten) blijven onderdeel van mijn leven. Maar ik leer ze steeds beter te accepteren en die acceptatie helpt om steeds makkelijker los te laten en mezelf op de 1e plek te zetten..."